In deze dagen wordt het Allerheiligste Sacrament op allerlei gruwelijke wijzen onteerd: denken we maar aan Italië, waar priesters de H. Communie uitreiken met plastic wegwerphandschoenen aan, en enkel in de hand! Op andere plaatsen wordt eveneens de handcommunie volop afgedwongen.

Wanneer ik een heel jaar zou spreken zou ik al de beledigingen, Jezus in Zijn allerheiligste Sacrament aangedaan, welke ik op deze wijze kende, niet kunnen zeggen. Ik zag de bewerkers daarvan Jezus met hopen aanvallen en Hem, met verschillende wapenen, volgens de verscheidenheid hunner beledigingen, slagen toebrengen. Ik zag oneerbiedige Christenen, van alle eeuwen; lichtzinnige of heiligschennende priesters; drommen van lauwen en onwaardigen die communiceerden; talloze zondaars voor welke de bron van alle zegening, de geheimenis van de levende God, een vloek, een uitdrukking van toorn, een woord van vervloeking was geworden, woedend de heilige vaten ontheiligen; dienaren van de duivel die het allerheiligste Sacrament tot de geheimenissen van een verschrikkelijke helse dienst gebruiken.

Naast die beestachtigheden zag ik loutere goddeloosheid zonder einde en zonder getal, maar die even afschuwelijk waren. Ik zag er velen, die door slechte voorbeelden en trouweloze leeringen meegesleept, het geloof in de werkelijke Tegenwoordigheid verloochenden en ophielden van die aldaar in ootmoedigheid te aanbidden. Ik zag in de menigte een groot aantal leraars, door hun zonden in de ketterij vervallen; vooreerst elkander onderling de oorlog aandeden, en daarna Jezus in het Heilig Sacrament van Zijn Kerk aanvielen en door hun verleidingen een talloze menigte mensen uit Zijn hart rukten, voor wie Hij Zijn bloed vergoten heeft.[…]

Wat een gruwelijk lijden voor Jezus. Het was wellicht nog daarom dat Hij uitriep: “Vader, als het mogelijk is, laat deze kelk dan aan Mij voorbij gaan!”

In het Oud Verbond, ten tijde van Mozes, werd iemand die oneerbiedig was tegenover de Heer in de Heilige Tent, of het Tabernakel – waar de Verbondsark zich bevond – gestraft met de dood door God zelf (hij viel terplekke dood neer). De vuurkolom herinnerde de mensen aan de Heilige Tegenwoordigheid van de Almachtige, zodat ze eerbiedige vrees voor Hem zouden hebben. Maar wie Hem oprecht liefhad, had ook een eerbiedige vrees voor Hem. Een vrees om Hem te mishagen, om Hem te beledigen.

Heden is God op nóg inniger manier aanwezig in iedere geconsacreerde H. Hostie, in ieder Tabernakel in elke kerk. De godslamp moet ons – zoals de vuurkolom destijds – herinneren aan de Heilige Tegenwoordigheid van de Heer.

De Engelen zouden niet blijven staan om Hem te ontvangen – zij zouden neerknielen, met hun gezicht op de grond in aanbidding verslonden. Maar wij – zondaars – vinden het normaal om nooit meer te knielen en te doen alsof Hij NIET tegenwoordig is? En dan durven we hem nog op de meest onterende wijzen uitreiken of ontvangen? Met plastic handschoenen (in Italië) enz, alsof Hij een besmettelijk object is?

We hebben het hier over de HEER zelf! De HEER aanwezig in zijn Allerheiligste Sacrament! De HEER zelf wordt behandeld als een ‘koekje’ die misschien wel eens een besmetting zou kunnen doorgeven.

Is er dan niemand meer die eerbiedige vrees heeft voor God de Heer aanwezig in dit Allerheiligste Sacrament? Christus, onze barmhartige Redder en Verlosser, maar ook onze Rechtvaardige Rechter, die allen zal oordelen aan het eind, en aan wie allen rekenschap zullen moeten afleggen?

Waar zijn we bang voor? Om besmet te worden met één of ander virusje, of om voor de Heer te verschijnen en Hem verantwoording te moeten afleggen over hoe we Hem behandeld hebben? Vereist de grootste Liefde voor Hem ook niet de grootste eerbied? En vraagt die liefde ook geen geloof? Een geloof dat HIJ, Jezus Christus, niet zal toelaten dat iemand besmet wordt bij het ontvangen van Zijn Heilig Lichaam? Hij die de genezer is van zowel ziel als lichaam?

De Kerk is in een zeer diepe crisis, een crisis die raakt aan de hoeksteen van de Katholieke Kerk: haar Heiland zelf – in de meest Heilige Eucharistie. Het is door decennia van verslapping, veronachtzaming, minimalisering, profanatie en zelfs ontkenning, dat er zo weinig eerbied is voor de Heer in het Allerheiligste.

Wie knielt er nu nog voor het Tabernakel als hij de kerk binnenkomt? Wie knielt er voor zijn God bij het ontvangen van de H. Communie? Men is Zijn oneindige Heiligheid vergeten, en men is vooral z’n eigen oneindige onwaardigheid vergeten. Wij verdienen dat Sacrament niet, maar het is uit pure goedheid dat de Heer dit aan ons heeft geschonken. Maar hoe springen we met Hem om?

Laten we onze liefde voor de Heer niet verslappen, maar laat het in deze tijden nog vuriger worden. Laten we Hem troosten in deze tijden van lijden voor Hem. Laten we met hem mee-lijden en nog meer eerherstel brengen.

Meer info op: http://eerherstelheiligsacrament.org

Gepubliceerd door Michaël Dekee

Michaël (°1991) studeerde biologie aan de UGent. Hij publiceert op verschillende websites artikelen over geloof en wetenschap en is auteur van verschillende boeken, waaronder "De evolutietheorie ontkracht" en "Het Geheim van Fatima". Alle berichten van Michaël Dekee weergeven