“Elke Heilige Mis, bijgewoond met devotie, genereert in onze zielen geweldige uitwerkingen, overvloedige spirituele en materiële genaden, die wij zelf niet kennen.” – Heilige Pater Pio.

Gisteren tijdens de Mis, na de Communie, kwam deze zin in mijn hoofd: “Een terugkeer naar de eerbied van vroeger is noodzakelijk.” Ik en mijn vrouw zaten geknield tijdens de consecratie, maar we moesten ons in bochten wringen om net nog de H.H. Gedaanten te kunnen aanschouwen tijdens de opheffing. Ik dacht toen: moest iedereen nu geknield zitten, dan zouden we dat probleem niet hebben. Ook veel mensen die, ondanks er al heel wat de Communie op de tong ontvangen, Hem op de hand blijven ontvangen. Zo’n jammerlijke zaak. Als we de gelegenheid ertoe hebben gaan we naar een Tridentijnse Mis (zoals deze in Brugge, de laatste zondag van de maand).

Heden kan men niet zeggen dat de Kerk z’n hoogdagen beleeft. Integendeel. De Kerk bevindt zich, vooral in onze streken, in een zeer grote crisis. En wat ligt aan de basis van die crisis? Gebrek aan eerbied voor de Heilige Eucharistie. De Eucharistie, het Lichaam van Christus, is de hoeksteen, het middelpunt van de Katholieke Kerk. Indien men de Eucharistie verwaarloost, dan treedt automatisch het verval in. Vandaar, als we de Kerk willen doen herleven, is een terugkeer naar de eerbied van vroeger noodzakelijk. Terug knielen tijdens het meest heilige moment van de Mis: de consecratie, wanneer Christus tegenwoordig komt in de gedaanten van brood en wijn, dat onzichtbaar maar wezenlijk verandert in zijn Lichaam en zijn Bloed. Dit is het onbloedig kruisoffer of het Misoffer. De Heilige Pater Pio weende vaak tijdens dat moment, omdat hij in de geest de passie van Christus telkens opnieuw herbeleefde. Ook de Zalige Pater Valentinus, of het Heilig Paterke van Hasselt, beleefde vaak zo’n momenten tijdens de Mis. Christus die zichzelf aan ons gaf op het Kruis is dezelfde Christus die zich aan ons geeft in de Heilige Hostie. De priester aan het altaar met Christus in zijn handen staat gelijk met Golgotha en Christus aan het Kruis. De gelovigen staan aan de voet van het kruis en aanbidden het geslachtofferde Lam Gods. Welke houding is daarbij dan het meest gepast? De geknielde houding… in ontzag voor God die zich zo uit liefde opoffert voor ons, arme ellendige zondaars.

Niemand is echt waardig om Christus te ontvangen in de Heilige Communie. Vandaar dat we telkens zeggen: “Heer ik ben niet waardig dat Gij tot mij komt, maar spreek en ik zal gezond worden.” Vroeger klonk die zin (naar de woorden van de Romeinse Honderdman, meer letterlijk uit het Evangelie): “Heer, ik ben niet waardig dat Gij onder mijn dak komt, maar spreek slechts een woord en ik zal gezond worden.” We moeten ons onwaardig achten en ons nederig opstellen tegenover onze Redder. Welke houding is daarbij het meest gepast? De geknielde (of kniebuigende) houding, en Hem ontvangen uit de handen van een gewijde dienaar, rechtstreeks op de tong. Onze handen zijn niet waardig zijn Heilig Vlees aan te raken.

In veel kerken zijn er ook leken die de Communie uitdelen. Leken hebben daar eigenlijk geen bevoegdheid toe. Sinds de begintijden van de Kerk waren het enkel gewijde handen die de Heilige Hostie aanraakten, slechts in gevallen van uiterste nood mocht een leek de Hostie vastnemen. Tot 1965. Toen werden in allerijl de communiebanken en knielstoelen weggehaald, en plots werd geëist van de priesters dat men voortaan de communie rechtstaand en in de hand zou geven. Zeer weinigen die zich daartegen hebben verzet. Niemand stelde zich vragen. En ineens mochten ook leken de pastoor helpen de communie uitdelen, omdat het “rapper zou gaan”. Het gevolg van dit alles was een wegebben in het geloof in de Werkelijke Tegenwoordigheid. Minder eerbied = minder geloof. En minder geloof is minder genaden, minder heiligheid en uiteindelijk minder geredde zielen.

De communie in de hand is oorzaak van vele heiligschennissen, misbruiken, en tanend geloof in de Werkelijke Tegenwoordigheid. Het is voor individuen zeer gemakkelijk om een Hostie mee te nemen voor heiligschennende doeleinden. Zo kunnen satanisten makkelijk een Hostie bekomen voor een zwarte mis; of zoals deze diefstal van 240 geconsacreerde Hosties in Spanje voor een heiligschennend, godslasterlijk “kunstwerk”. De “kunstenaar” bekwam de Hosties door telkens naar de Mis te gaan en de Communie in de hand te ontvangen en dan in zijn zak te stoppen. Zoiets zou veel moeilijker zijn indien de Communie al knielend en op de tong zou worden gegeven.

God heeft het sinds de jaren 1960 niet nagelaten ons vele malen erop te wijzen dat de handcommunie niet van de Hemel komt.

Aan een begenadigde Italiaanse vrouw (anoniem):

De H. Maagd Maria, 6 juni 1976: “Mijn Zoon wil dat de H. Communie knielend ontvangen wordt en dat Ze door de priesters NIET in de handen gegeven wordt. De gelovigen dragen niet de verantwoordelijkheid voor deze nieuwigheid, omdat het hun werd toegestaan. Mijn Zoon weet alles. Het is niet om het even of men de Communie in de hand of op de tong ontvangt.”

Jezus: “Het is niet mijn Wil en het komt ook niet van Mij dat men de H. Communie in de hand geeft en dat men niet voor Mij neerknielt om Mij in de H. Communie te ontvangen.”

Jezus, 8 juni 1975: “Veel mensen eren Mij niet meer en schenken Mij ook geen liefde meer. Ze zijn onverschillig geworden en geloven niet meer dat Ik werkelijk in de H. Communie tegenwoordig ben. Ze denken er bij het ontvangen van de H. Communie niet aan, wie tot hen komt; zij ontvangen Mij onwaardig, met zware zonden beladen. Zij bedrijven heiligschennis.

Jezus, 27 juni 1976: “De hedendaagse gewoonte, Mij rechtstaande en in de hand te ontvangen in de H. Communie, zonder knielen, zonder eerbewijzen, pijnigt Mij ten zeerste en Ik ben daarover niet tevreden. Dit geeft aanleiding tot veel oneerbiedigheden en zelfs tot heiligschennis. Maar dit is wel naar de zin van hen die het bewust zo willen en die dit middel uitdachten om het geloof in mijn werkelijke tegenwoordigheid in het Sacrament van Mijn Liefde totaal uit te roeien. Omdat Ik u in dit Sacrament het verhevenste voorbeeld van nederigheid gegeven heb, zult gij nu besluiten Mij voortaan met innige gevoelens van liefde, geloof en nederigheid te ontvangen. De aangenomen gewoonten moeten afgekeurd en veranderd worden. Ik ben daarover erg ontevreden. Mijn Moeder die mijn Lichaam steeds met veel liefde, achting en godsvrucht aangeraakt heeft, lijdt zo erg als Zij ziet dat zovelen het lichaam van haar Zoon en Verlosser lichtvaardig, met zo weinig geloof en liefde aanraken. Dit zijn geen onbeduidende dingen of kleinigheden. Mijn Vijand weet dat.”

Maagd Maria, 29 september 1976: “Schaam u niet te knielen vooraleer Gij de H. Communie ontvangt om zo mijn Zoon te eren, die naar u toe komt. Denk eraan dat dit een openbare geloofsbelijdenis is in een tijd, waarin het geloof zo zwak is.”

(uit: Stemmen die van de Hemel komen, vertaling uit het Italiaans door pastoor Weigl.)

Aan Aloisa Lex (+1984) uit Oostenrijk:

De H. Moeder Gods: “Door de handcommunie wordt mijn goddelijke Zoon in zijn oneindige liefde nauwelijks nog geëerd! Zo weten zij niets meer van Zijn liefde waarmee Hij zich tot de dood op het Kruis opgeofferd heeft, en waarmee Hij zich ook in de Hostie opoffert. Indien ze zouden neerknielen, zouden ze nog kunnen vermoeden welke Liefde zich daar naar hen neerbuigt. Ze voelen zich verheven bij het offerlichaam van Jezus. Daarmee wordt het Jezus onmogelijk, hen in Zijn liefde op te nemen.”

(uit: De Hemel veroordeelt de Hand- en Stacommunie – Marienkinder-Druckerei PATRONA BAVARIAE)

Aan Debora Marasco, Italië:

Jezus, 27 november 1995: “Hoeveel heiligschennissen was Ik genoodzaakt te ondergaan, omdat de Mijnen hebben toegestaan dat zij Mij mochten stelen door de Communie op de handen! Hoe vele, vele malen hebben zij Mij door deze toegeeflijkheden geofferd aan het kwaad! Satan zeeft de mensen en hij heeft de harten goed onderzocht om hen naar zijn believen te kunnen bewerken, om als laatste doel de Sacramentele liefde weg te werken. Het is nodig, dat deze keten van de dood uitgeschakeld wordt! Men ontvangt Mij waardig, uit de handen van Mijn bedienaar, rechtstreeks in de mond, met alle eerbewijzen die Mij verschuldigd zijn en geef Mij dan een passend welkom in jullie harten. Ik wil te midden van jullie zijn, maar vergeet niet dat Ik niet één van jullie ben. Ik ben de Vleesgeworden God, niet een mens die zich heeft vergoddelijkt.”

(Uit: ‘”Manduria – Eucharistie, uit de boeken van “De geopenbaarde Wijsheid van de Levende God” waarvan de dialogen tussen Jezus en Zijn vertrouwelinge Debora deel uitmaken, Movimento d’ Amore – Manduria, Italië)

Aan een begenadigde ziel (JMJP), Gits, België:

Jezus, 16 maart 2003: “Ik ben het Allerheiligste Die hier op het Altaar komt, Dat in hun gezegende handen komt! Daarom mag Ik nooit aangeraakt worden door ongewijde handen! Door dit toe te laten is het besef van Mijn heiligheid verdwenen bij zoveel mensen, vooral ook bij jongeren.”

Jezus, 6 mei 2003: “Geknield Mij ontvangen is het meeste eerbetoon dat men Mij kan geven…  De onterende Communies zijn niet te overzien. Weest – gij allen die Mij beminnen – voorbeeld van eerbied. Durft te tonen hoe men Mij ontvangt met eerbied, ook al spreken ze laster over u.”

(Uit: ‘Eerherstel voor het Leed dat Mij wordt aangedaan – abc van de boodschappen; v.u.: Pr. W. Tant)

Het is vooral belangrijk geen acht te slaan op “wat de mensen van mij denken” of wat “de pastoor denkt”, het belangrijkste is uiteindelijk wat God denkt. Uiteindelijk zullen we aan God rekenschap moeten geven, niet aan de mensen. Jezus zegt in het Evangelie dat mensenvrees bij ons niet mag bestaan. Wij werden ook verguisd toen we in 2012 voor het eerst de Communie op de tong ontvingen (toen ik nog bij mijn ouders woonde). Het gevolg was toen dat we moesten verhuizen van parochie, gewoon wegens de vijandigheid van de pastoor. Ik herinner me nog goed zijn ziedende blik toen ik Communie op de tong wilde ontvangen. Maar dat mag een mens niet tegenhouden. De liefde voor Christus moet groter zijn.

Pas als de gelovigen in grote getale terugkeren naar de traditie, en de verschuldigde eerbied bewijzen voor Jezus in het Heilig Altaarsacrament, zal het geloof heropleven. En uiteraard moet er ook zeer veel gebeden worden voor de priesters.

Ik eindig met een citaat van de Heilige Pater Pio:

“Het zou makkelijker zijn voor de wereld om te overleven zonder de zon, dan zonder de Heilige Mis.”

Oproep aan de lezers:

Ik zoek mensen die bereid zijn om mijn folder over de Eucharistie te helpen verspreiden (in kerken, kapellen, bedevaartsoorden,…):

Binnenzijde

Buitenzijde

Wie zich geroepen voelt mag mij een email sturen via het contactformulier op de website. Alvast bedankt!

Te noteren in de agenda:

Internationale tentoonstelling

De Eucharistische Mirakels van de ganse wereld

Waar? Karmelgemeenschap Bierbeek, Oude Geldenaaksebaan 2, 3360 Bierbeek, België.

Wanneer? Van 1 juni t.e.m. 31 augustus 2017, elke middag van 14:00 u tot 17:00 u.

Meer info op de website van de Karmelgemeenschap.

Twee prachtige Gregoriaane Hymnen over de Eucharistie:

Gepubliceerd door Michaël Dekee

Michaël (°1991) studeerde biologie aan de UGent. Hij publiceert op verschillende websites artikelen over geloof en wetenschap en is auteur van verschillende boeken, waaronder "De evolutietheorie ontkracht" en "Het Geheim van Fatima". Alle berichten van Michaël Dekee weergeven