Dat was de boodschap die ik korte tijde geleden in een droom aan een priester vertelde. De priester in kwestie bestaat wellicht niet, maar dat doet niet terzake. In die droom die ik had was ik vurig aan het pleiten voor de terugkeer naar de traditie. Ik voelde een bovennatuurlijke gewaarwording, alsof het de H. Geest zelf was die mij op dat moment bezielde. Ik voelde dat God mij ertoe dreef deze dingen te zeggen tegen die priester. De priester droeg zijn boord niet en had enkel een hemd aan, of misschien nog een stropdas en dan een heel petieterig kruisje. In het openbaar was hij dan ook totaal niet te herkennen als priester. Ik zei dat de priesters vroeger in soutane liepen, waardoor ze door iedereen konden herkend worden. Als men toen de pastoor tegenkwam, kon men hem vragen: “Meneer pastoor, ik zou graag binnenkort eens biechten”, of “Meneer pastoor, mijn moeder is ziek, zou u kunnen langskomen om haar de sacramenten toe te dienen”,… en zo vertelde ik tal van voorbeelden waarbij het voor een leek handig is om een priester te herkennen. De priester in mijn droom pruttelde tegen, maar ik herhaalde, bijna in vervoering (door de H. Geest): “meneer pastoor, u moet uw boord terug dragen!” De herder moet door de schapen herkend kunnen worden, ook aan zijn uiterlijk. Dit is door God gewild.

Jonge gelovigen die knielen tijdens de consecratie.

Ook zei ik dat de gelovigen hun houding in de Kerk moeten veranderen: er moet terug meer eerbied komen voor Jezus in het Allerheiligste Sacrament. De H. Geest deed mij zeggen dat de gelovigen weer moeten knielen bij de consecratie. De Communie moet op de tong ontvangen worden, en met een kniebuiging of geknield.

Ik voelde dat ik deze droom niet voor mijzelf moest houden, vandaar dat ik hem op mijn blog publiceer.

Vroeger, toen ik nog tiener was, ging ik ook naar de Mis, maar redelijk lauw (mijn geloof in mijn kindertijd was wel beter). Ik herinner mij dat mijn moeder altijd knielde als ze de kerk binnenkwam. Ik vond dat in mijn tienerjaren allemaal overdreven, maar ik wist niet goed meer waarom ze eigenlijk knielde. Werkelijke Tegenwoordigheid? Ik had daar geen goed besef van. Toen ik mijn eerste Communie deed had ik niet het volle besef dat Jezus tegenwoordig was in die Hostie. Ik dacht dat het iets “gewijd” was, een gewijd stukje brood. Ik wist wel dat het specialer was. Maar we werden er nooit echt goed over onderricht.

** Ik herinner mij wel dat moeder mij daar wel over heeft verteld toen ik in het 5de leerjaar zat. Ze zei toen op een gegeven moment (omdat wij toen nog met de klas af en toe naar de Mis gingen) dat als ik zou zien dat er iemand de Hostie meeneemt, ik dat moet zeggen tegen de meester, want dat is heiligschennis omdat het een geconsacreerde hostie is, en Jezus daarin aanwezig is. En zo gebeurde het ook. God stelde mij toen op de proef. Maar ik heb het gedaan, en die heiligschennis kunnen vermijden, ondanks het gezaag achteraf dat ik een ‘klikspaan’ was. Maar helaas is in mijn latere levensjaren (toen ik in het middelbaar zat) mijn geloof beginnen tanen.

Het was pas na mijn grote bekering in 2011 dat ik dat allemaal ben beginnen (her)ontdekken. En dat de Communie op de tong moet ontvangen worden, zijn we te weten gekomen door het lezen van een boodschap van Jezus (van een zienster die ik nu niet nader vernoem). Door die boodschap ben ik de Communie op de tong gaan ontvangen. Mijn moeder was de eerste die durfde. Dan volgde de rest. Maar de (modernistische) pastoor werd daar kwaad van. Hij begon nijdig te worden. Hij had het niet zo voor “vrome en devote” mensen, die in zijn ogen “schijnheilig” waren. Uiteindelijk zijn we moeten verhuizen van parochie, maar het was beter zo. Dan door een andere boodschap (van een zienster uit Manduria, Italië) kwamen we te weten dat Jezus liefst heeft dat Hij wordt ontvangen na een kniebuiging of geknield, uit eerbied voor Hem. Dat zijn we dan ook beginnen doen. En mijn vriendin (verloofde) knielt steevast tijdens de consecratie, en die gewoonte heb ik van haar overgenomen en nu doe ik dat ook, waar ik ook naar de Mis ga. En blijkbaar is het iets wat door God gewenst wordt, zo blijkt uit mijn droom.

Ik hoop dat ik meer mensen kan aansporen om terug meer eerbied te hebben voor Jezus in het Allerheiligste.

Gepubliceerd door Michaël Dekee

Michaël (°1991) studeerde biologie aan de UGent. Hij publiceert op verschillende websites artikelen over geloof en wetenschap en is auteur van verschillende boeken, waaronder "De evolutietheorie ontkracht" en "Het Geheim van Fatima". Alle berichten van Michaël Dekee weergeven